شعر

                                            نا خدای لحظه های ماتمیمیم

در کنار هم ولی دور از همیم                                 آه با هم واقعا نا محرمیم

با شما حرف دلم را می زنم                                  ما فقط در سست عهدی محکمیم

گاه گاهی سر خوش و شادیم لیک                      نا خدای لحظه های ماتمیم

در میان  آمد و  شد هایمان                                 مثل تاریکی و دریا مبهمیم

گرچه از اسباب آسایش پر یم                          خالی اما از دل و بی همدمیم

لاف عشق و مهر ورزی می زنیم                      راستی ، با این همه ،  ما ادمیم؟

سنگ از دل سنگی ما خسته است                در خیال  خام خود چون شبنمیم 

آنقدر بی اعتمادی بین ماست                 چون غزال از سایه ی هم می رمیم              21/4/ 81 ده شب

  انجمن ادبی- گروه زبان و ادبیات فارسی