بزرگداشت یاد و خاطر ه ی بزرگ رهبر جهان اسلام، امام خمینی (ره)

8خرداد تا 14 خرداد هفته ی « یزرگ داشت یاد و نام امام راحل» در دانشگاه ها و مدارس را گرامی می داریم.

سال ها می گذرد حادثه ها می آید   انتظار فرج از نیمه ی خرداد کشیم

این ایّام یاد آور رحلت جانکاه بزرگ رهبر جهان اسلام، بنیانگذار بی بدیل جمهوری اسلامی ایران، ابراهیم بت شکن زمان، حضرت امام خمینی (ره ) است. کسی که با تدوین خط و مشی انقلاب، جهان و جهانیان را متحول کرد و حاصل و نتیجه ی این تحول، پیشرفت چشمگیر ایران سر فراز در عرصه های مختلف علمی و جنبش بیداری اسلامی است که اکنون  غالب نقاط عالم به ویژه حوزه ی عربی را فرا گرفته است. امید است به زودی شاهد ظهور منجی عالم بشریت، حضرت ولی عصر  و سیطره عدالت جهانی آن باشیم.

مکتب عشق

آنکه دامن مى زند بر آتش جانـــم، حبیب است 

     آنکـــه روز افزون نمـــاید درد من، آن خود طبیب است

آنچه روح افزاست، جام باده از دست نگار است   

   نى مدرّس، نى مــربّى، نى‏حکیم و نى خطیب است

سرّ عشقم، رمز دردم در خم گیسوى یار است  

     کـــى به جمع حلقــه صوفىّ و اصحــاب صلیب است؟

از "فتـــوحاتم" نشد فتحىّ و از "مصباح"، نورى   

     هــــر چــــه خواهم، در درون جامــه آن دلفریب است

درد مـــى جـــویند این وارستگان مکتب عشق   

     آنکه درمان خواهد از اصحــاب این مکتب، غریب است

جرعه‏اى مى خواهم از جام تو تا بیهوش گردم   

     هــــوشمند از لـــذّت این جرعه مى، بى نصیب است

مـــوج لطف دوست، در دریاى عشق بى کرانه 

       گــــاه در اوُج فـــراز و گــــاه در عمــــــق نشیب است

الا یا ایها الساقی زمی پر ساز جامم را
که از جانم فرو ریزد هوای ننگ و نامم را

از آن می ریز در جامم که جانم را فنا سازد                          
                            برون سازد ز هستی هسته نیرنگ و دامم را

از آن می ده که جانم را ز قید خود رها سازد                        
                                      بخود گیرد زمامم را فرو ریزد مقامم را

از آن می ده که در خلوتگه رندان بی حرمت                         
                                     بهم کوبد سجودم را بهم ریزد قیامم را

نبودی در حریم قدس گلرویان میخانه                                  
                                   که از هر روزنی آیم گلی گیرد لجامم را

روم در جرگه پیران از خود بی خبر شاید                              
                                   برون سازد از جانم همی افکار خامم را

تو ای پیک سبک باران دریای عدم از من                                 
                                   بدریادار آن دادی رسان مدح و سلامم را

بساغر خستم کردم این عدم اندر عدم نامه
به پیر صومعه بر گو به بین حسن ختامم را